Collega met passie: "Elke leerling moet zich veilig kunnen voelen"

In deze rubriek komen collega’s aan het woord over hun passie voor het vak. Met antwoord op vragen als: waarom doe je dit? Waar ben je het meest trots op? Wat vind je lastig, en waar leer je van? Deze keer Joris Arts (30), docent lichamelijke opvoeding, mentor én anti-pestcoördinator bij het Fioretti College in Veghel. “Een veilige schoolomgeving leidt tot betere prestaties.”

Naam: Joris Arts                                        
School: Fioretti College, Veghel
Functie: docent lichamelijke opvoeding / anti-pestcoördinator

‘Elke leerling moet zich veilig kunnen voelen’

Wilde je altijd al docent worden?
"Op zich was ik altijd al een sportief type, maar aan het onderwijs had ik nog nooit gedacht. Tótdat ik op de middelbare school les kreeg van een gepassioneerde gymdocent; zijn lessen waren nooit saai en zaten vol sfeer. Dat zou ik ook wel willen doen! Hij deed de suggestie dat de academie voor lichamelijke opvoeding misschien iets voor mij zou zijn. Uiteindelijk heb ik die opleiding met veel plezier afgerond.” 

En toen, meteen vol enthousiasme de gymzaal in?
“Helaas niet: net als nu lagen de banen voor gymdocenten toen niet voor het oprapen. Uiteindelijk heb ik een jaar gewerkt als docent Nederlands en sociale vaardigheden in het praktijkonderwijs, waarna ik een vacature bij het Fioretti College voorbij zag komen. Gelukkig viel de keuze uiteindelijk op mij en kon ik aan de slag.”

Je werkt inmiddels vier jaar bij het Fioretti College. Hoe bevalt dat?
“Erg goed: ik krijg veel vrijheid om mijn lessen naar eigen inzicht in te richten en leerlingen te enthousiasmeren met nieuwe didactische werkvormen. Soms ga ik zó op in een les, dat ik de tijd bijna vergeet: een goed teken. Leuk ook om op deze manier in de voetsporen van mijn oude docenten te treden. Verder nog aardig om te vermelden: ik schrijf geregeld columns voor online platform HetKind, recent bijvoorbeeld over pestgedrag.”

Naast docent en columnist ben je sinds kort ook anti-pestcoördinator.
“Klopt. Ik was al vanaf het begin betrokken bij de organisatie op onze school van de Dag van Respect. Toen per 1 augustus 2015 de Wet veiligheid op school in werking trad, met als doel om de school tot een veilige omgeving voor leerlingen en medewerkers te maken, werd elke school verplicht om een anti-pestcoördinator te benoemen. Omdat ik me al langer met sociale veiligheid bezighield, was ik de aangewezen persoon om die nieuwe rol op me te nemen.”

Wat is als anti-pestcoördinator jouw taak?
“Als leerlingen gepest worden en zich niet veilig voelen, heeft dat zijn weerslag op de schoolprestaties. Vaak pik je als docent subtiele signalen op dat er iets niet in orde is. Tegenwoordig wordt dit soort signalen centraal geregistreerd en vervolgens doorgespeeld naar de mentor van de betreffende leerling. We organiseren geregeld scholingsmiddagen voor mentoren, zodat zij weten hoe ze moeten handelen als er pestgedrag geconstateerd wordt. Vanuit mijn eigen rol houd ik me verder vooral beleidsmatig, op een overkoepelend niveau, bezig met maatregelen tegen pesten. Zien we bijvoorbeeld dat veel pestincidenten zich via social media afspelen, dan besteden we extra aandacht aan voorlichting over cyberpesten. Ook organiseren we regelmatig sociale vaardigheidstrainingen en haken we als school aan bij Rots & Water, een psychofysieke weerbaarheidstraining voor leerlingen.”

Helpt het?
“Ik heb het idee van wel. Pesten is helaas van alle tijden en nooit helemaal uit te roeien, maar via dit soort initiatieven werken we hard aan preventie. Elke leerling moet zich op school veilig kunnen voelen, dat is het doel.”

Anti-pestcoördinator is een relatief nieuwe functie. Hoe ga je daarmee om?
“Sinds maart vorig jaar komen zo’n 25 anti-pestcoördinatoren binnen OMO op mijn initiatief elk kwartaal bij elkaar binnen een kennisnetwerk. We overleggen met elkaar over de juiste aanpak en wisselen tips en ervaringen uit. Erg nuttig om zo te horen wat er op andere scholen speelt en na te gaan hoe je dat op je eigen school zou kunnen toepassen.”