Religieuze Educatie overbodig

LevensbeschouWING geeft al vleugels

Kersvers hoogleraar Monique van Dijk-Groeneboer betoogde op Allerheiligen j.l. dat jonge mensen meer dan ooit kampen met velerlei psychische klachten. Bovendien constateert zij bij veel leraren een grote verlegenheid om over dit soort existentiële en spirituele zaken te spreken. Tot hier ben ik het grondig met haar eens. Maar dan maakt ze drie denkfouten bij haar pleidooi voor de invoering van het vak Religieuze Educatie. 

Allereerst, wanneer ze spreekt over het vertrek van het godsdienstonderwijs. Betreffend vak heet al jaren geen godsdienstonderwijs meer, maar levensbeschouwing. Dit vak is binnen OMO, de grootste VO-onderwijsaanbieder in Noord-Brabant, het vak Levensbeschouwing in goede handen als verplicht vak. Zo mag ondergetekende met vele anderen dagelijks jonge mensen begeleiden bij hun existentiële en levensbeschouwelijke zoektocht.

Ten tweede, een dergelijke aanpak is géén Religieuze Educatie, want er zitten ook niet-gelovige leerlingen in onze klassen die hier niet op zitten te wachten (de foto van Simonis en de term godsdienstles wekken dan ook verkeerde associaties). Niet dat ik iets tegen godsdienst heb, integendeel, maar het gaat om een open benadering waarbij niet alleen moslims en christenen zich thuis kunnen voelen, maar ook atheïsten en agnosten. Op veel OMO-scholen vormt het vak Levensbeschouwing een vrijplaats om open en vrij met elkaar te spreken. En mijn leerlingen laten in bijvoorbeeld levensvisiewerkstukken vaak het achterste van hun tong zien, vaak tot ontroerends toe. Over leerlingen gesproken, zij reageerden overwegend negatief op de krantenkop. Met reacties als: stap terug in de tijd; religieuze indoctrinatie, want ik heb niks met godsdienst. Een leerling verwoordde het heel positief: Levensbeschouwing is veel uitgebreider en religieuze educatie doen we al als deel van ons vak.

Nogmaals, met de inhoudelijke boodschap van Monique van Dijk ben ik het eens, maar niet met de naamgeving. Hier ligt de derde denkfout, een dergelijke naamgeving zal averechts werken. Gelukkig hebben we het vak Levensbeschouwing, waarbij wij de leerlingen helpen vorm te geven aan een authentiek sociaal-emotioneel en maatschappelijk verantwoord wereldburgerschap. Vraag maar aan mijn leerlingen.

Dr. Bill Banning – docent levensbeschouwing d’Oultremontcollege Drunen