Rubriek collega met passie: "We zijn met z'n allen OMO."

In deze rubriek komen collega’s aan het woord over hun passie voor het vak. Met antwoord op vragen als: waarom doe je dit? Waar ben je het meest trots op? Wat vind je lastig, en waar leer je van?

Deze keer Karel Mustert, 4^e jaars TL-leerling op 2College Ruivenmavo in Berkel-Enschot. Hij was eenmalig voorzitter van de vergadering van de gemeenschappelijke medezeggenschapsraad (GMR) en is de vaste voorzitter van de leerlinggeleding (LGMR). “Als ik de baas van OMO zou zijn, zou ik de binding tussen de scholen en OMO sterker maken. Nu zijn de kleuren te verschillend.”

Naam: Karel Mustert (16)
School: 2College Ruivenmavo Berkel-Enschot
Functie: voorzitter LGMR en vertegenwoordiger leerlingen in GMR

Je zit in de Gemeenschappelijke Medezeggenschapsraad voor leerlingen. Hoe zit dat precies?
“We hebben een gemeenschappelijke medezeggenschapsraad voor Ons Middelbaar Onderwijs. Daarin zit tien man personeel, vijf ouders en vijf leerlingen. En dat is dan voor alle OMO-scholen. Ik zit er in als leerling.”

Waarom ben je dat gaan doen?
“Omdat ik het belangrijk vind dat er geluisterd wordt naar de leerlingen. Ook moeten de belangen  van de leerlingen behartigd worden. Daar vond ik mezelf wel een geschikt persoon voor. Ik doe dit sinds twee jaar.”

Daarvoor zat je al bij jou op school in de leerlingenraad?
“Al in mijn eerste leerjaar kwam ik in de klassenraad. Zo kwam ik op school ook in de MR. Mijn mentor vond het wel iets voor mij om me aan te melden voor de GMR. Ik ben altijd wel iemand geweest die, als er iets niet klopt, zijn mond opentrekt. Ik steek niet alleen m’n vinger op, ik kom ook met oplossingen of concrete plannen.”

Je bent af en toe ook voorzitter van de GMR.
“Ja klopt. Binnen de groep leerlingen hebben wij allemaal een aparte rolverdeling. Ik ben van de groep leerlingen voorzitter. Omdat je daarvan voorzitter bent, ben je automatisch vicevoorzitter van de gehele gemeenschappelijke medezeggenschapsraad. Als de vaste voorzitter afwezig is, zit je dan soms de vergadering voor.”

Heb je als voorzitter dan ook een hamer waarmee je af en toe op de tafel kunt slaan?
“Dat is een goeie. Maar nee, we hebben helaas geen hamer. Eigenlijk hebben we die ook niet nodig. We zijn bij OMO heel serieus met de raad bezig. Er wordt ook echt gekeken en geluisterd naar wat ouders en leerlingen te vertellen hebben en dat vind ik heel belangrijk.”

Lijkt me leerzaam om lid te zijn van zo’n raad.
“Ja, je leert praten voor een grote groep. Je leert veel onderwijs-technische termen. Ook maak je kennis met de techniek van het vergaderen. Wie is wanneer aan het woord? Wanneer moet je je mond dichthouden en wanneer kun je wel praten. Je leert het spel kennen. Kijken wat je wilt bereiken en hoe je dat dan moet aanpakken.”

Waar maak jij bijvoorbeeld een punt van?
“Vaak gaat het om onderdelen van een besluit, maar een goed voorbeeld is dat ik vind dat het geld van scholen zo veel mogelijk naar het onderwijs moet gaan. En niet naar allerlei ‘bijzaken’ als management en administratie. Natuurlijk is daar voldoende geld voor nodig, maar graag niet teveel. Het geld moet vooral naar de mensen voor de klas en naar de leerlingen in de klas gaan.”

Je hebt natuurlijk ook een beter beeld gekregen van OMO?
“Ik zie OMO vooral als een adviseur; ze geven advies hoe het beter kan op school. Voor de ene school is zo’n adviesrol belangrijker dan de andere.”

Wat zou je doen als jij baas was van OMO?
“Ik zou de binding met scholen sterker maken. We zijn met z’n allen OMO, maar nu kun je dat niet zo zien. Omdat de kleuren te verschillend zijn. Er is niet echt sprake van een clubgevoel. Als je dat wel hebt, gaat daar kracht vanuit. Scholen zouden dan automatische meer naar elkaar kijken en met elkaar optrekken. Nu zijn er scholen in dezelfde gemeente die nauwelijks iets met elkaar hebben. Dat vind ik gek.”

Is het niks voor jou om straks de politiek in te gaan?
“Nu wil ik eerst een vak leren. Ik wil graag in de zorg aan de slag. In het verlengde daarvan wil ik me later ook wel inzetten voor een betere maatschappij. Misschien wel door in de politiek te gaan. Ik zou willen dat mensen meer rekening met elkaar zouden houden.”